Πρόκειται για διώροφη κατοικία με υπόγειους βοηθητικούς χώρους, σε οικόπεδο έντονης κλίσης, σε ορεινή πλαγιά της Πάρνηθας. Εξαρχής, διάθεση των ιδιοκτητών ήταν η εισαγωγή νεοκλασικίζοντων στοιχείων στη μελλοντική κατοικία. Έτσι, η αρχιτεκτονική σύνθεση βασίστηκε σχεδόν εξολοκλήρου στους κανόνες του νεοκλασικισμού και στην κατά μεγάλο βαθμό εφαρμογή του κανόνα των αναλογιών (χρυσού κανόνα ή χρυσής τομής). Η συμμετρία των όψεων, τα μαρμάρινα στηθαία, οι μνημειώδεις κλίμακες, οι κορνίζες, οι σκοτίες και τα μπαλούστρα, είναι μερικά μόνο εργαλεία για την αντιμετώπιση της παραπάνω αισθητικής απαίτησης και λογικής. Πέραν αυτών, η λογική αυτή υποστηρίζεται και με την κατάλληλη χρήση υποστυλωμάτων (φερόντων ή μη), καθώς και αυτή των διακοσμητικών μοτίβων των μαρμαροεπενδύσεων στα δάπεδα.
|